5 اشتباه رایج در مسیر تندخوانی
متأسفانه، متأسفانه سرانه مطالعه در کشور ما بسیار پایین است. یکی از دلایل آن نداشتن مهارت مطالعه و تندخوانی است و دلیل دیگر نیز کمبود وقت است.
مهارت تندخوانی میتواند به شما کمک کند که تا با صرف زمان کمتر درک بهتری داشته باشید و همینطور فرصت بیشتری برای پرداختن به کارهای خود یا پرداختن به مطالعه داشته باشید و مطالب بیشتری را بخوانید و خودتان را ارتقا دهید.
تندخوانی یک مهارت همهجانبه و مخصوص تمام کسانی است که با کتاب سروکار دارند؛ دانشجویان میتوانند با استفاده از این مهارت، درک بیشتر و بهتری از دروس خود داشته باشند، دانشآموزان میتوانند با استفاده از تندخوانی در زمان کوتاهتری دروس خود را به پایان برسانند و عموم مردم میتوانند در جهت توسعه فردی خود کتب بیشتری را مطالعه کنند.
اما با ورود به دنیای تندخوانی، بعضی از فراگیران دچار یک سری باور غلط میشوند که این موضوع باعث عقب راندهشدن آنها یا حتی ناامیدی آنها از ادامه مسیر و انجام تمرینها میشود.
در این مقاله قصد داریم تا به مشکلات و اشتباهات رایج فراگیران تندخوانی بپردازیم. با ما همراه باشید.
انتظارات الکی
یکی از اشتباهات رایج فراگیران تندخوانی در اوایل یا میانه راه، داشتن انتظارات غیر معقولانه است.
یکی از موضوعاتی که همین ابتدا باید به آن توجه داشته باشید این است که شما ابرقهرمان نیستید!
تنها یک عده انگشتشمار هستند که سرعت مطالعه بالای 1200 1300 دارند و به همان نسبت نیز درک بالایی دارند.
اما عموم مردم با سرعت مطالعه 150 200 کلمه وارد دوره تندخوانی میشوند و در پایان و با استمرار در تمرینات میتوانند سرعت خود را به 800،900 کلمه در دقیقه برسانند.
پس این انتظار بیپشتوانه را از خود نداشته باشید که در کسری از ثانیه یک صفحه کتاب بخوانید و یاد بگیرید!
عجله داشتن
اشتباه رایج دیگر عجول بودن در نتیجهگرفتن است؛ شما چندین سال به شیوه معمولی درس میخواندید، دراز میکشیدید و مطالعه میکردید، میان مطالعهتان یک سر به اینستاگرام یا شبکههای اجتماعی خود میزدید، طبیعی است که در طول یک دورهی ۲ماهه نمیتوانید به استانداردهای بالا برسید.
فراگیری داشتم که از همان جلسه سوم میخواست با سرعت 800 کلمه در دقیقه مطالعه کند و به همان میزان درک خوبی داشته باشد؛ درصورتیکه این کاملاً اشتباه است؛ شما باید تمارین را بهصورت مستمر انجام دهید، وقت صرف کنید و تلاش کنید تا روزبهروز پیشرفت بیشتری داشته باشید و این موضوع مستلزم ساخت مسیر عصبی و صرف زمان است.
انجامندادن تمارین پس از یکبار
اشتباه دیگر فراگیران در این مسیر ناامیدی زودهنگام است!
مثلاً در انجام تمارین warm up چشم، در دفعات اولیه کمی چشمدرد میگیرد؛ زیرا تارهای مژگانی چشم هنوز آمادگی لازم برای این کار را ندارند، اما فراگیر این واقعیت را نمیپذیرد و تجربه آن درد ناچیز از تمرینکردن دست میکشد و تمرین را بهصورت دلبخواه انجام میدهد.
گوشفرادادن به ندای مغز
مغز ما برای بقا طراحی شده است و علاقهای به یادگیری و تجربه چیزهای جدید ندارد!
همین موضوع باعث میشود تا هنگامی که شما قصد یادگیری مهارت جدیدی را دارید که کمی چالشبرانگیز است، تلاش کند تا شما را از این کار باز دارد. پس پیام عصبی ارسال میکند که:
- حالا تندخوان بشی که چی بشه
- بهتر نیست بری تلویزیون ببینی
- اگه انجام دادی و تندخوان نشدی چی؟
- حالا وقت زیاده فعلاً بازیتو بکن
- و…
تا انرژی خود را حفظ کند و شما را منصرف کند.
تمرکز بر عوامل دلخواه
بسیاری از فراگیران نیز در مقابل تغییرکردن گارد میگیرند!
مثلاً داوطلبی را داشتم که ادعا میکرد زمانی کلمهبهکلمه میخواند بهتر یاد میگیرد و تمارین تندخوانی برای او درک مطلبی ایجاد نمیکند؛ اما موضوع این بود که این خانم تنها تا زمان امتحان مطالب را بهخاطر داشت و زمانی که امتحانش تمام میشد حتی کلمهای را بهخاطر نداشت!
هیچ پژوهشی تا الان ثابت نکردهاند که کلمهبهکلمه خواندن درک بیشتری را به همراه دارد چرا که یادگیری یک فرایند است نه یک تغییر ناگهانی!
شما چه اشتباهاتی را سراغ دارید؟ با ما به اشتراک بگذارید.